تظاهرات ۵۰۰ نفر از پناهجویان در تاریخ ۲۲ ژوئن در شهر مونیخ و همزمان اعلام اعتصاب غذای آنان برای رسیدن به خواست هایشان.
از: پناهجویان اعتصابی در مونیخ_آلمان
به آنجلا مرکل صدر اعظم آلمان و آندریاس فورسکوله، رئیس جمهور دادگاه قانون اساسی آلمان.
ما
پناهجویانی از کشورهای مختلف هستیم، که در جایجای کشور آلمان ساکن بوده
ولی از زندگی در کمپهای منزوی کننده، محرومیت از تردد آزاد، و کابوس هر
شب دیپورت به ستوه آمده و حاضر به زندگی در این شرایط، حتی برای یک روز
دیگر نیستیم.
در حالی در این شرایط صرفا زنده مانده ایم، که از چرایی مهاجرت اجباری مان آگاهیم.
اینجایم زیرا جنگ، با تسلیحات و تکنولوژی دست اول سرکوب گر ساخت کشور (های) شما، امنیت مان را در جایی که در آن به دنیا آمده ایم نابود کرده است. اینجاییم چرا که استعمار و استثمار چند صد ساله و تحریم های اقتصادی کشنده، زیر ساخت های سیاسی و اقتصادی کشورهای «پیرامونی« را نابود کرده است. اینجا هستیم چرا که روابط دوستانه اقتصادی و سیاسی شما در حمایت از دیکتاتوری ها، خارج از مرزهای «جهان اولی» تان، راه را برای شکل گیری مقاومت مردمی در آن جغرافیاها مسدود کرده است.
اینجایم زیرا جنگ، با تسلیحات و تکنولوژی دست اول سرکوب گر ساخت کشور (های) شما، امنیت مان را در جایی که در آن به دنیا آمده ایم نابود کرده است. اینجاییم چرا که استعمار و استثمار چند صد ساله و تحریم های اقتصادی کشنده، زیر ساخت های سیاسی و اقتصادی کشورهای «پیرامونی« را نابود کرده است. اینجا هستیم چرا که روابط دوستانه اقتصادی و سیاسی شما در حمایت از دیکتاتوری ها، خارج از مرزهای «جهان اولی» تان، راه را برای شکل گیری مقاومت مردمی در آن جغرافیاها مسدود کرده است.
به همین منظور، دولت آلمان (و دیگر دولت های «جهان اولی») را در جایگاهی نمی دانیم که چرایی اینجا بودنمان را مورد پرسش قرار داده و یا ان را در سیستم قضایی خود قضاوت کنند. زندگی در امنیت و رفاه را حق هر انسانی می دانیم و برای دستیابی به ابتدایی ترین حقوق انسانی (حق ماندن، حق تحصیل، حق کار، تردد آزاد، حق انتخاب محل زندگی و ...) یک راه برای ما وجود دارد و آن دریافت قبولی درخواست پناهندگی مان است.
امروز
در خیابانهای شهر مونیخ، در قلب اروپای به اصطلاح دموکراتیک، که شعارهای
حقوق بشری اش روان همگان را ساییده است، جهت دریافت قبولی درجه یک پناهندگی
(آ ۱۶) وارد اعتصاب غذای تر می شویم، و دولت آلمان، برای تحقق این خواسته، تنها سه روز فرصت دارد.
حال مسئولیت جانمان با شماست و میخواهیم برای همگان مشخص شود که در قرن ۲۱، جان انسان با ارزش تر است یا چند برگ کاغذ.
www.refugeetentaction.net
http://de.indymedia.org/2013/06/346222.shtml
www.refugeetentaction.net
http://de.indymedia.org/2013/06/346222.shtml
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen