ایوا انسلر و فراخوان شادی و رقص در اماکن عمومی

One Billion Rising یک کمپین جهانی زنان برای زنان است. این  کمپین در تاریخ سپتامبر ۲۰۱۲  توسط هنرمند و فمینیست نیویورکی ایوا انسلر آغاز شد و خواستار پایان دادن به خشونت علیه زنان و برابری جنسیتی است.

 

در تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۱۳ که روز عشق (والنتین) است، فراخوانی از طرف کمپین اعتراضی زنان داده شده است که تمامی زنان را از سراسر جهان دعوت به  اعتصاب و تظاهرات میکند. در این فراخوان تمامی زنان دعوت به رقص در اماکن عمومی بجای  کارکردن چه در خانه و یا کسب و کارشان شده اند.
این روز، روز پانزدهمین سالگرد "روز واژن " است. رقم یک میلیارد از این واقعیت نشعت گرفته که طبق آماری رسمی بیش از یک میلیارد زن قربانی خشونت های جنسی در سطح جهان قرار گرفته اند.
 

بعد از انتشار تک گوی های واژن، بحثی توسط سیاستمدار آمریکایی از حزب جمهوری خواه ها به نام Todd Akin در ماه آگوست ۲۰۱۲ با عنوان " تجاوز به عنف مشروع " ( مشروعیت به تجاوز جنسی ) شروع شد که ایوا انسلر با نامه ای سرگشاده به آن پاسخ داد و این بحث یکی  از دلایلی بود برای دادن این فراخوان.

 تا تاریخ ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۲ ، ۱۶۰ کشور اعلام کردند که در این روز در این اکسیون شرکت خواهند کرد اما در این میان ۵۰۰۰ سازمان به این کمپین ملحق شدند. لیست حمایت کنندگان از این فراخوان بسیار گسترده است از جمله دالایی لاما، فعالین،  هنرمندان و هنرپیشه هایی مانند جین فوندا، روزاریو داوسون، رابرت ردفورد و نیز سیاستمدارانی مانند استلا کریسی.

   

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=gl2AO-7Vlzk

در این همین رابطه:

تک‌گویی‌های واژن  

http://zamaaneh.com/morenews/2008/03/post_896.html

سارا نبوی

One Billion Rising

مابین صهیون و دیوار

مقدمه ای مختصر از جنبشlibertär در اسرائیل و فلسطین:

مهاجران اروپای شرقی بدلیل پوگروم ها از روسیه و لیتوان فرار کرده و اولین ایده هایlibertär را به فلسطین با خود به ارمغان آوردند.
اکثر آنها علاقه به ایده های کیبوتص داشتند.آنها در واقع  بوجود آمدن کیبوتص ها راتحقق رسیدن ایده هایPjotr Kropotkin  می دیدند.آنها این شکل از زندگی اشتراکی را بعنوان یک جامعه آنارکوکمونیست تجسم می کردند.

اولین کیبوتص در سال ۱۹۰۹ با دیدگاه های تاریخی صهیونیستی و سوسیالیستی تاسیس شد. هم اکنون در اسرائیل ۲۷۰ کیبوتص وجود دارد.

ساکنین کیبوتص  Chawerim/Chawerotبه رابطه ای براساس برابری، مالکیت اشتراکی و خودمختاری اعتقاد داشتند. قبل از تاسیس دولت اسرائیل، انحلال خانواده کوچک نقش بسیار مهمی را ایفا کرد. به همین دلیل آنها فکر میکردند که تاسیس یک تشکل libertär دیگر ضروری نیست و (برایشان وجود کیبوتص ها اکتفا میکرده است.)

همزمان با تاسیس دولت اسرائیل، اولین گروه آنارشیستی براساس نظریات نویسنده و خبرنگار Eliezer Hirschauge (متولد ۱۹۱۱ در شهر ورشو و  در سال ۱۹۵۴ در تل آویو درگذشت ) در تل آویو بوجود آمد.

متفکران آنارشیستی مانندBernhard azare وMartin Buber توانستند در بدو شکل گیری صهیونیسم که ایده های دولتی و غیر دولتی همزمان وجود داشتند،  آنها توانستند روی این ایدئولوژی  تاثیر بگذارند. اگر چه Lazare تا مدت کوتاهی با یک جنبش ملی موافق بود.

Bernhard Lazare (خبرنگار)

برای او ایده های دوملیتی میتوانست کمکی به تکامل یک هویت مشترک  در مبارزه بر علیه ظلم وستم و استثمار همچنین بر علیه صهیونیسم ( که بعنوان یک جنبش آزادی بخش ملی مطرح بود) باشد. اعتراض به کشتار، تجاوز وفراری دادن افراد توسط پوگروم ها در اروپای  شرقی  و ساختارهای ضد یهودی در غرب باعث نشدند که اکثر پناهندگان یهودی به اورشلیم بروند، بلکه یهودیان متواری آمریکای شمالی را انتخاب کردند. 

وقتی که اشیاء را مشاهده کنیم ، میبینیم که با هرشی ای چیزی مشترک داریم. از آنجایی که من در عمل پنهان ی "بودنم"، سوژه "بودن" را مشاهده میکنم که این یک امتیاز انسانی است و فقط با مشارکت با دیگران( من و تو ) میشود آنرا درک کرد. 

مارتین بوبر (فیلسوف)

 مارتین بوبر در سال  ۱۹۳۸به اوشلیم رفت، او مثل استادش Achad Ham که قبلا به این نامAchad Ginsberg شناخته میشد، متعلق به یک " فرهنگ صهیونیستی بود ". هر دوی آنها نمی خواستند که در فلسطین یک دولت مستقل به همراه پرولتاریای عرب بوجود بیاید. او از طرف Paole Zion
( کارگران مارکسیست - صهیونیست ) نیز حمایت میشد. آنها به راه حل دوملیتی بجای دو کشوری معتقد بودند.

برای مارتین بوبر واکثریت آنارشیستها در فلسطین فقط یک فدراسیون غیر دولتی میتوانست مطرح باشد.

او حتی قبل از تاسیس دولت ملی اظهار داشت:

چیزی که هریک از این قوم های مختلط که در کنار هم زندگی میکنند، نیاز دارند، اسقلال، خودمختاری و تصمیم گیری آزاد است.  به عکس آن هیچکدام از این قوم ها به دولت نیاز ندارند. آنها میتوانند در یک جامعه دوملیتی زندگی کنند،  همچنین مسائل خاص خود را اداره کنند.

در آنزمان برای مارتین بوبر دولت به معنای یک کشور بود. از نظر او یک کشور تشکیل شده است از مرز، گذرنامه، پلیس و ارتش، دادگستری و زندان، سلطه و استثمار. و دراینجا اهمیتی ندارد که هر کدام پرچم هایشان چه رنگی دارد.

در دهه ۵۰ جنبش آنارشیستی به Abba Gordin  پرداخت. او یکی از سازماندهندگان" فدراسیون آنارشیستی در مسکو است ". او در سال ۱۹۵۸ یک  گروه آنارکو- کمونیست 
„( Agudath Schochrei Chofesh ( ASHUACH “ در تل آویو  تاسیس کرد با یک کتابخانه و یک اتاق بزرگ کنفرانس . 

Gordin مجله " مشکلات " که به دو زبان (jiddisch-hebräisch) بود را تا سال ۱۹۶۴ منتشر کرد. اگر چه بعد از مرگ او ناشران این مجله تغییر کردند، اما آنها با " صدای آزاد کارگران "  که در نیویورک  و " بیان آزاد"  که در بوئنوس آیرس بود، همکاری داشتند. زمانی هم در اینجا راه آنارشیستهای قدیمی به پایان خود رسید.

آخرین شماره " مشکلات " در سال ۱۹۸۸ منتشر شد.

جنبش معاصر libertär در اسرائیل - فلسطین کوچک اما فعال است.  بخصوص جنبش ضد جهانی شدن بازیابی لازم را در کنار  یک طرح آنارکو-سندیکالیستی به همراه آورد که برای نمونه گروه های دگرباشان جنسی
 „(Kvisa Shchora„(Schwarze Wäscherei“

 (Kvisa Shchora Manifestation in Tel Aviv)

  و „Anarchist against the Wall“ را میشود نام برد. 
 
 „Anarchist against the Wall به عنوان گروه حمایت از حقوق حیوانات آغاز بکار کرد. از طریق تظاهراتهای ضد اشغال قوی شد و بخصوص در جنبش مقاومت علیه "دیوار امنیتی" فعالیت  میکنند.
 
ما می بایست بعنوان آنارشیستها اوضاع منطقه را در نظر بگیریم که چگونه فلسطینی ها در مناطق اشغالی  توسط نظامی ها، زندگی  و برای داشتن یک دولت مستقل تلاش می کنند.  برای ما همکاری و همبستگی مان با اعراب و همزمان یهودیان مهم است.
 (Uri Gordon)

 موضع اصلی صهیونیسم امنیت بی درنگ موجودیتش بود. به همین دلیل لازمه ی این امنیت داشتن دولت خودش است. آنها سعی میکنند که خطر از جانب دیگران ، اقتدار و خشونت را  متوقف کنند. ولی  بمب گذاران نیز را ه دیگری را به جای عبور از دیوارهای امنیتی پیدا میکنند.

 به این ترتیب دیوارها نمیتوانند اسرائیل را از فلسطین جدا کنند بلکه این دیوارها فلسطنیان را از محل زندگیشان، مدارسشان، بیمارستانشان، زندگی اجتماعیشان و مزارعشان که لازمه زندگیشان است، محروم میکنند.

در حال حاضر  مواضع ما بر علیه رشد نظامی گری، نژادپرستی و اختناق یک مبارزه دفاعی است. آینده جامعه ما  خوب نیست، بلکه هرروز بیشتر مردسالارانه میشود. بسیاری از جنبش ها و موضوعات مربوط به امورعدالت اجتماعی و محیط زیست هنوز میان مردم گسترده نشده اند. ما اکنون بسیار بیشتر در مورد "فرهنگ ترس" میدانیم و همچنین چگونه به این مناسبات "دشمنانه" بین خلق ها دامن زده میشود ( و چگونه این مناسبات بوجود آمده و حفظ میشود.)   (Uri Gordon)


Bernhard Lazare متولد ۱۵.۶.۱۸۶۵ در شهر نیم(جنوب فرانسه) و درتاریخ ۱.۹.۱۹۰۳ در شهر پاریس درگذشت. او در سال ۱۸۹۰ به گرایشات آنارشیستی روی آورد اما عمل مستقیم را تائید نمیکرد. Lazazre همیشه به رفقایش و برای عملی کردن ایده هایشان از طریق کمک مالی حمایت میکرد. او پس از مبارزات تبلیغاتی ضد یهودی در فرانسه، نگرش خود را تغییر داده و به ایده ی "یک منطقه یهودی خودمخنار بدون دولت" روی آورد.

http://radiochiflado.blogsport.de/2012/11/26/zwischen-zion-und-mauer/ 
http://www.awalls.org/ 

http://de.scribd.com/doc/57694813/Uri-Gordon-Anarchy-Alive-eBook 

http://www.blacklaundry.org/eng-index.html“> 


ترجمه از سارا نبوی

آتش سوزی در مدرسه

سیران یگانی، دانش آموز ١٠ سالەی اهل شین آباد که درسانحه آتش سوزی مدرسەی این روستا دچار سوختگی شدید شده بود روز یکشنبه ۱۹ آذرماه در بیمارستان سینا تبریز درگذشت.

به گزارش منابع ، اداره اطلاعات پیرانشهر برای جلوگیری از بروز اعتراض ها نسبت به عملکرد مسئولان وزارت آموزش و پرورش در بروز سانحەی آتش سوزی این مدرسه، به خانوادەی این کودک ده سال اجازه ندادند تا جنازەی کودکشان را در روستای شین آباد دفن کنند و به همین خاطر "سیران" در منطقەی "پسو" واقع در ٣٥ کیلومتری شهر پیرانشهر به خاک سپرده شد.

به گزارش این منبع، شمار زیادی از نیروهای اطلاعاتی و انتظامی برای کنترل این مراسم در محل به خاکسپاری "سیران یگانی" حضور یافته بودند.
حال سه تن دیگر از دانش آموزان آسیب دیده در این سانحه وخیم است.
علاوه بر این بیش از ٨٠ فعال سیاسی و مدنی کرد با صدور اطلاعەایی با تاکید بر محاکمەی مسئولان مربوطه، خواستار استیضاح فوری وزیر آموزش و پرورش شدند. امضا کنندگان این بیانیه به دلیل "وقوع حوادث بی شمار برای دانش آموزان در مدارس و حین فعالیت‌ها و اردوهای آموزشی و بی‌توجهی وزیر" خواستار آن شدند که حمید رضا حاجی بابایی از سمت وزیر آموزش و پرورش استعفا دهد.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=zPWEN481jVY&noredirect=1#!

http://www.youtube.com/watch?v=ai0s9F3efII 

تظاهرات به حمایت از اعتصاب پناهندگان در شهر کلن

در تاریخ ۱۶.۱۲.۲۰۱۲ تظاهراتی به حمایت از اعتصاب پناهندگان در شهر کلن برگزارشد.

در این روز بیش از ۴۰۰ نفر به محل Friesenplatz  آمده، از محل بازارهای کریسمس عبور کرده و به طرف Neumarkt  که محل پایان تظاهرات بود، حرکت کردند.

 در پایان یکی از اعضا Agisra در مورد خشونت علیه زنان در فرایند مهاجرت  و یکی از فعالان کاروان در مورد ضرورت حق اعتراض و مقاومت بر علیه سرکو ب و سیاستهای غیر انسانی  در مورد پناهندگان که نشانه ای از بحران های سرمایه داری در آلمان است، صحبت کردند.    

در سال ۲۰۱۳ تریبونالی برعلیه دیپورت های پناهجویان از کشور آلمان و کنفرانس زنان پناهنده در شهر برلین برگزار خواهد شد.

برای دیدن فیلم اینجا کلیک کنید.

سارا نبوی

شب سال نو در مقابل زندان

زندان وسیله ای مهم برای تضمین قدرت است. حتی اگر ما به این فکر نکنیم که این وسیله در درجه اول اقدامی ویژه بر علیه ما به عنوان چپهای رادیکال بکار برده می شود. 

کارکرد اصلی زندان، تولید ترس است. زندانیان تنها قربانی زندان نیستند. ترس ما از زندان برای سیستم خیلی مهم است. ترس از زندان در زندگی ما بیشتر از آن است که ما به آن اعتراف می کنیم. بزرگترین هدف سیاستهای چپ این است که نگذارد رفقایش و یا دیگر انسانها به زندان بیافتند.

چپها شاید تبلیغ یک جامعه بدون زندان را می کنند ولی در بین آنها  شاید تعداد کمی به آن به طور جدی  معتقد است. یکی از دلایلش این است که بعضی از چپها باور ندارند که ما میتوانیم بر سیستم سرمایه داری غلبه کنیم و دلیل دیگرش این است که خود آنها تصور اینکه روزی تعدادی را در زندان بیاندازند در سر دارند. اینها برخی از دلایلی است که در بین چپها مانع می شود که زندان را بطور کلی رد کنند.

همچنین مشکلاتی در زمنیه های دیگر وجود دارد، بطور مثال میشود از جنبش بیکاران نام برد. در میان جنبش بیکاران تعداد کمی بعنوان چپ رادیکال فعال هستند. آنها به طور فردی برای حفظ بقای خود در بین  آشغال های بوروکراسی می لولند. استراتژی ما بعنوان دفاع مشترک میتواند فقط با برخی از آنان عملی شود. کارمندان متزلزل  کمتر در حرکتهای انقلابی شرکت می کنند و از طرفی متاسفانه معتادان و بی خانمان ها با ما کمتر سر و کار دارند. اما در واقع اینها همان هایی هستند که اغلب به "چنگال عدالت" می افتند. 

این منطقی است که زندانیان در زندان همانطور رفتار میکنند که  بعنوان بیکاران، بی خانمان ها و معتادان خارج از زندان رفتار کرده اند. علی رغم همه ی اینها یکی و یا دیگری در زیر فشار شدید در زندان کشف می کند که تمایلات شورشی دارد. این ها در واقع متحدین ما هستند و از طرفی ما بعنوان چپ رادیکال مخالف بعضی چیزها هستیم، بطور مثال ما با جنگ مخالفیم حالا فرق نمی کند که بر ضد چه کسی باشد. جنگ " درست " معنی ندارد. با اینکه بیکاری و گرسنگی را قابل تحمل نمی دانیم، مخالف دستمزدهای پایین هستیم. ما ضد سرمایه داری هستیم حتی اگر اکثریتی که استثمار میشوند، ما را دیوانه بپندارند.

رفتارهای جنایی اخیرا" از طرف مقامات حاکم کمتر با زندان مجازات می شود بلکه به شکل دیگری یعنی با " روانکاوی " میخواهند انسانها را سرکوب کنند.

تمام این چیزها عملی است، چرا که مقاومت در مقابل آنها روز به روز کمتر میشود. پس در روزهایی مثل روز سال نو با تظاهرات خود در مقابل زندان نشان دهیم که مقاومت بالقوه وجود دارد.

شب سال نو حالا فرق نمی کند از چه نوعش، در هر کجای دنیا در مقابل زندانها با زندانیان اعلام همبستگی کنیم و به آنها پیغام مهمی را برسانیم، " شما تنها نیستید"با آرزوی دنیایی عاری از زندان، برای همه چه زندانی سیاسی و چه غیر سیاسی.

در اینجا میخواهم شرحی کوتاه از شروع اردوگاه های کار اجباری تا زندان های فوق العاده مدرن و امنیتی آلمان برایتان  بنویسم.

۷۵ سال پیش یعنی در تاریخ ۱۴.۱۲.۱۹۳۷ توسط یکی از ژنرالها نازی  به نام Fricke حکمی علیه " عناصر ضد اجتماعی "صادر گشت. بعد از صدور این حکم هزاران نفر را به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شدند. 

امروزه ما دیگر زیر سلطه حکومت فاشیستی زندگی نمی کنیم اما به دنبال این حکم هر روز بیشتر و بیشتر زندان های آلمان از جنایتکارهای کوچک لبریز میشود.
 

فقط در ایالت هسن در عرض چند سال اخیر بدلیل احکام حضانت آمار بازداشت شدگان از ۸۰ هزار نفر به ۱۲۰ هزار نفر رسیده. در سرتاسر آلمان بیش از ۸۰ هزار نفر بدلیل پرداخت نکردن جرائم نقدی در زندان بسر می برند. نداشتن بلیط اتوبوس و یا قطار، دزدیهای کوچک در مغازه ها، با جرائم نقدی مجازات میشوند و اگر این جریمه ها پرداخت نشوند، می بایست در بخش خدمات اجتماعی کار اجباری کرد و اگر تن به کار اجباری داده نشود، می بایست به زندان رفت. 

اکثریت کسانی که مجرم شناخته میشوند، بی خانمان ها، بیماران و معتادان هستند. آیا کسی که قادر بکار نیست، میتواند در بخش خدمات اجتماعی کار کند؟ بنابراین آنها به زندانOssendorf فرستاده میشوند.

این زندان از یک طرف زندان موقت است و از طرفی دیگر زندانی برای تخم مرغ دزدها. این زندان بنایی غلط برای مبارزه با مواد مخدر و چیزی که خیلی ها فراموش میکنند، زندانی برای دیپورت پناهندگان است.

در زندان مردان به غیر از چندین موارد استثنایی، مجازات برای آلمانی ها تا یکسال و برای خارجی ها تا ۴ سال در نظر گرفته شده است. 

در زندان زنان برای آلمانی ها مجازات تا ۳ سال و برای خارجی ها محدودیتی قائل نشده اند. طبق آمار رسمی تعداد زن های خارجی در این زندان ۴۰ درصد رقم زده شده است.

علاوه براین در این زندان بندامنیتی وجود دارد که قبلا به زندانیانی از گروه های مختلف چپ اختصاص داشت. چه در گذشته و چه امروز زندانیان عادی که برضد زندان شورش میکنند، بطور مثال بر علیه سلول انفرادی، به این بند فرستاده میشوند.  مبارزه در زندان ادامه دارد حتی اگر رفقایمان در بند نباشند.

بخصوص این زندان نشان دهنده طیف وسیعی از سیستم زندان است. از حبس کردن جنایتکارهای کوچک تا حبس در بند امنیتی: میتواند در مورد همه ی ما صدق کند،  اگر ما یکروزی تصمیم بگیریم که دیگر جیب دولت و قوه ی قضائیه اش را با پولمان پر نکنیم، چرا که ما با مقاومتمان میتوانیم کاندیدات برای بند امنیتی شویم.

 

31. Dezember 2012, 18 Uhr
Treffpunkt: KVB-Linie U5, Haltestelle Rektor-Klein-Straße (JVA-Eingang)

سارا نبوی

تظاهرات در شهر کلن به حمایت از پناهندگان

فراخوانی با

همبستگی به اعتراض پناهندگان، هیچ انسانی غیرقانونی نیست.

تازه با افزایش درصد ناچیزی از پناهجویان از مناطق محروم به آلمان در پاییز امسال زمانی نگذشته که صدای قدیم ضد پناهندگی و ضد خارجی بلندتر و جو جامعه برعلیه پناهندگان تقویت میشود. تعداد اخراجیها افزایش می یابد و زندگی پناهندگان در هایم پناهندگی دشوارتر.

ما حاضر به سکوت و قبول این شرایط نیستیم.

پیش از هفت ماه از اعتصاب خودجوش پناهندگان برعلیه انزواو نداشتن حقوق اجتماعی در آلمان و اروپا میگذرد.

اعتصاب غذای پناهجویان از ماه مرتز پس از آنکه پناهجویی ایرانی به دلیل انزوا و شرایط سخت پناهندگی خودکشی کرد در شهر ورتزبورگ آلمان شروع شد. 

پناهندگان در ماه سپتامبر دست به یک راه پیمایی ۶۰۰ کیلومتری از وتزبورگ به برلین زدند.

باوجود حمایت فراوان از شهرهای مختلف با گزارشات وسیع در رسانه ها؛ و با مکاتبات تنگاتگ مسولین با اعتصاب کنندگان پناهندگان بناچار هنوز در چادور زندگی می کنند.

سرمای شدید و مشکلات اداری و واکنش منفی سیاسیون به اعتصاب پناهندگان مشکلات پناهندگان دوچندان کرده.

ما حمایت کامل خود را از این پناهجویان اعلام کرده و خواستار حمایت شما از حرکت آنها هستیم.

تظاهرات به حمایت از پناهندگان:

 am Sonntag, 16.Dezember 2012

14 Uhr, Friesenplatz Köln

روز یکشنبه، ۱۶ دسامبر ۲۰۱۲

شهر کلن، فریزن پلاتز

ما خواستار 

آزادی گذر از مرزها به جای کشتار در مرزها.

پایان دادن به قانون منع رفت و آمد از منطقه.

پایان دادن به اخراج اجباری پناهندگان.

اقامت دائم به جای اقامت موقت.

انحلال هایم پناهندگان و دادن محل سکونت بهتر به پناهجویان. 

Solidarität mit den Flüchtlingsprotesten – kein mensch ist illegal!
Kaum steigt in diesem Herbst die Zahl von Asylbewerber_innen aus Notstandsgebieten in
Deutschland auch nur leicht an, greifen die altbekannten öffentlichen Reflexe von
Diskriminierung, Hetze, Krisen-Szenarios, Abwehr und beschleunigter Abschiebung. Das
können wir nicht hinnehmen.
Seit 7 Monaten protestieren Geflüchtete selbst organisiert gegen ihre Isolation und
Entrechtung in Deutschland und Europa. Sie begannen mit einem Hungerstreik im März 2012
nach dem Suizid eines Iraners in Würzburg und begaben sich im September auf einen 600 km
langen Marsch nach Berlin, um endlich Gehör zu finden und Zusagen der verantwortlichen
Politiker zu bekommen, die ihnen ihre Rechte und ein Leben in Würde ermöglichen. Aber der
Kampf ist hart: Trotz großer Solidarität in anderen deutschen und europäischen Städten, trotz
breiter Berichterstattung selbst in den konventionellen Medien und trotz einzelner
Gesprächsangebote ist ihre persönliche Lage erschwert durch das Leben in Zelten im
winterlichen Berlin, durch Schikanen und die Gefahr der Strafverfolgung wegen Verstoßes
gegen die Residenzpflicht und durch ablehnende politische Reaktionen.
Wir solidarisieren uns mit diesen Protesten und rufen auf zur Teilnahme an einer
Demonstration
am Sonntag, 16.Dezember 2012
14 Uhr, Friesenplatz Köln
• FREIHEIT STATT TÖDLICHEM GRENZREGIME
• ABSCHAFFUNG DER RESIDENZPFLICHT
• ABSCHIEBUNGEN STOPPEN
• ISOLATIONSLAGER SCHLIEßEN
• SCHLUSS MIT DULDUNGEN – BLEIBERECHT
www.kmii-koeln.de

ViSdP: Jan Henkel
 

UNITED AGAINST THE ISOLATION OF REFUGEES – CALL FOR SOLIDARITY
With barely rising numbers of asylum seekers in Germany this autumn, there is the well-
known reflex of discrimination, hate campaigns, scenarios of crises, resistance and hasty
deportations. This we cannot accept.
For 7 months self-organized refugees have been protesting against their isolation and
deprivation of rights in Germany and Europe. They began with a hunger strike in Würzburg,
after the suicide of one of theirs, and in September started a march of 600 km to Berlin in
order to be listened to and to achieve promises from politicians in power which enable them
to live a life in freedom and dignity. But the struggle is hard: In spite of massive support in
other German and European places, in spite of broad media coverage and single offers of
talks, their personal situation is aggravated by camping in cold tents in Berlin, by harassment
and the danger of prosecution because of the breach of Residence Obligation and by negative
official reactions.
We declare our solidarity with these protests and call for support on a
Rally
on Sunday, December 16th
14h, Friesenplatz Cologne
• FREEDOM OF MOVEMENT – STOP THE DEADLY REGIME
OF FRONTIERS
• ABOLISH RESIDENCE OBLIGATION
• STOP DEPORTATIONS
• CLOSE ISOLATION CAMPS
• THE RIGHT TO STAY –
STOP THE SYSTEM OF SHORT-TERM PERMITS
www.kmii-koeln.de
 

ViSdP: Jan Henkel

 

"گرایش‌های آنارشیستی" در حمله به سفارت ایران در برلین

 گزارشی از سایت دویجه وله
  حمله به سفارتخانه‌های ایران در اروپا در سال‌های اخیر کم‌تری رخ داده است. برخی از حضور گرایشی "آنارشیستی" در حمله به سفارت ایران در برلین سخن می‌گویند و معتقدند این واکنشی است به نقض بی‌رحمانه حقوق بشر در ایران.



مصاحبه ای با آقای نوذری:



http://www.dw.de/%DA%AF%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B4%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D8%A7%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-

%D8%A8%D8%B1%D9%84%DB%8C%D9%86/a-16416804

آخرین گزارش از وضعیت و شرایط آکسیون ضّد جمهوری اسلامی و اشغال سفارت ایران در برلین

آخرین گزارش از وضعیت و شرایط آکسیون ضّد جمهوری اسلامی و اشغال سفارت ایران در برلین:

فعالین سیاسی ایرانی‌ و آلمانی‌ در حمایت از دستگیر شدگان امروز در سفارت ایران به مرکز پلیس در برلین انتقال داده شده اند،جلوی این مرکز تجمع کرده اند و با محاصره آن و سر دادن شعار هایی، همبستگی‌ و حمایت خود را از آنان اعلام کرده اند و خواستار آزادی سریع و بی‌ قید و شرط آنها هستند.

همچنین در بیانیه ایی رسمی‌ از سوی پناهجویان و فعالین سیاسی با دادن اولتیماتوم برای آزادی یارانمان اعلام شده است که در صورت عدم آزادی آنان تا فردا صبح ساعت ۹ همه وارد اعتصاب غذای خشک خواهند شد.

همچنین یکی‌ دیگر از رفقای ما نیز به نام محمد تحت پیگرد پلیس قرار دارد

در اینجا به همه فعالین و کنشگران سیاسی در برلین فراخوان داده میشود که برای حمایت از این رفقا خود را به محل مرکز پلیس برسانند و اجازه تنها ماندن آنها را در بند پلیس ندهند.

گزارشات تکمیلی در ساعت آینده فرستاده خواهد شد...


https://balatarin.com/permlink/2012/11/28/3207133

پناهجویان ایرانی به سفارت ایران در شهر برلین حمله کردند

رسانه های آلمانی گزارش میدهند که جمعی از مخالفین رژیم جمهوری اسلامی در تاریخ ۲۹.۱۱.۲۰۱۲ در ساعت ۳ بعدازظهر به سفارت ایران در شهر برلین حمله کرده،پرچم جمهوری اسلامی را پایین کشیده و بر در و دیوار سفارت رنگ پاشیده اند. آنها این حرکت را یک اعتراض سیاسی بر علیه رژیم  مینامند و خواستار آزادی زندانیان سیاسی در ایران هستند.

بنابر گزارش پلیس ۱۰ نفر در این رابطه دستگیر شده  و به همین دلیل گروهی به هواداری از دستگیرشدگان در همین شب اعلام تظاهراتی برای آزادی این ۱۰ نفر کرد.

این پیام یکروز قبل به یکی از سایتهای اینترنتی به نام                      !FREE IRAN NOW فرستاده شده است.

Bitte kommt alle zur Botschaft, die Aktivist_innen brauchen Unterstützung:
Podbielskiallee 67
U-Bhf Podbielskiallee (U3)
Twitter: #IRembassy
Folgende Pressemitteilung zur Aktion haben die Aktivist_innen veröffentlicht.
——-
+++ PLEASE SHARE +++
+++ THE IRANIAN EMBASSY IS BEEING OCCUPIED RIGHT NOW +++
Please everybody come to the embassy to support the activists:
Podbielskiallee 67
U-Bhf Podbielskiallee (U3)
Twitter: #IRembassy
The following press release concerning the action has been published.



http://www.tagesspiegel.de/berlin/protest-von-fluechtlingen-aktivisten-reissen-flagge-an-iranischer-botschaft-in-berlin-ab/7452428.html 
http://www.if-id.de/New/index.php?option=com_content&task=view&id=10918&Itemid=45

http://www.if-id.de/New/

http://freeirannow.wordpress.com/2012/11/28/die-iranische-botschaft-wird-gerade-besetzt/

ازدواج که نه تجاوز جنسی جنگجویان حماس با دختر بچه ها

همانطوری که در این فیلم میبینید . اینجا نوار غزه است و سازمان ترویستی حماس یک عروسی دسته جمعی برای چهارصد پنجاه تن از پیکارجویانش با دختران بین 6 تا 10 ساله یتیمی که در غزه وجود دارند تشکیل داده و حتی جهیزیه ای به مبلغ پانصد دلار از طرف دولت ایران به اینان پرداخت میشود .و چون فتوایی مفتی راهم دارند که ازدواج با خردسالان سنت پیامبر است . وخود محمد هم در سن پنجاه پنج سالگی با عایشه که شش ساله داشت ازدواج کرد ولی در سن نه سالگی با او هخوابی کرد .طبق همین رسم وسنت پیامبر فتوا ازدواج با خردسالان صادرشده است
 اسلامیستها زیر نام ازدواج به بچه ها تجاوز میکنند، کلیسای کاتولیک از واتیکان گرفته تا کشیش های پایین تر زیر پوشش مسیحیت اول اعتماد خانوده ها و بعد بچه هایشان را جلب کرده، کودکان را بعنوان دستیار به کلیساها کشانده و به آنان تجاوز میکنند، خواهران روحانی هم با حمایتشان نمی گذارند گندش در آید. یهودیها هم خودتان بهتر میدانید با اسلامیست ها فرقی ندارند، جور دیگر. از ختنه کردن دختران گرفته تا تجاوز به آنها ، از هیچ چیز نمی گذرند. 

تظاهرات در تمامی نقاط مختلف مصر بر علیه مرسی و دارو دسته اخوان مسلمین

در اسکندریه تظاهرکنندگان به دفتر مرکزی آقای مرسی حمله کرده و صندلی و کتابهای این دفتر را به خیابان ریخته و سوزاندن.

تظاهرات های مردمی در تمامی مصر با خشونت نیروه های امنیتی روبرو گشت. نیروه های امنیتی  گاز اشگ آور در میان جمعیت پرتاب کرده تا آنان را متفرق کند. علاوه براین درو دسته اخوان مسلمین هم به میدان آمده و  با مخالفان درگیر شدند. بنابر گزارش دیلی نیوز مصر تعداد زیادی هم مجروح شده اند.

http://persian.euronews.com/2012/11/24/protests-continue-in-egypt/

http://www.aljazeera.com/news/middleeast/2012/11/201211235363344636.html


سارا نبوی

پایان اعتصاب غذا در زندان های ترکیه

 

اوجالان از سال ۱۹۹۹ در زندان İmralı در Marmarameer بسر میبرد. در آنزمان دادگاهی در شهر آنکارا او را به جرم خیانت محکوم  و حکم اعدام او را صادر کرد که این حکم بعدا به حبس ابد تخفیف یافت ولی او بیش از ۱۳ سال است که در حبس انفرادی بسر میبرد. این یکی از دلایلی بود که  زندانیان کرد دست به اعتصاب غذا زدند. 

بخاطر وضعیت بحرانی بعضی از زندانیان اوجالان پایان اعتصاب غذا را خواستارشد.

شهروندان کرددر روز شنبه گذشته برای حمایت ازخواسته های اعتصابیون تظاهراتی در جنوب شرقی ترکیه انجام دادندکه با عکس العمل شدید پلیس روبرو شد، آنها با پرتاب گازاشگ آور و با استفاده از ماشین های آبپاش سعی کردند که تظاهرکنندگان را متفرق کند. تظاهرکنندگان هم با پرتاب سنگ و کوکتل مولوتف از خود دفاع کردند.

http://de.euronews.com/2012/11/18/pro-oecalan-kurdische-haeftlinge-beenden-hungerstreik/



ترجمه سارا نبوی

هیچی رو وِل نمی‌کنیم

manjanigh 10 هیچی رو وِل نمی‌کنیم 

 

نام ترانه ای ( ضدسرمایه داری)  به زبان فرانسه و زیرنویس فارسی

 

باتشکر از رفقا فرشین و نه سخد

 

http://naskhad.blogspot.de/ 

آغاز تظاهرتهای سراسری و اولین درگیریها با پلیس

آغاز تظاهرتها در شهر مادرید:  با شرکت هزاران نفر از ساعت ۱۲ نیمه شب در منطقه Gran Via.

در کشور پرتغال مدت کوتاهی بعد از ساعت ۱۲ نیمه شب تظاهراتها آغاز شد. بنابر گزارشDieter Dehm گروه های مردم در مقابل محل اعتصاب اتوبوسها، قطارها و وسائل حمل و نقل عمومی لیسبون گردهم می آیند.

پخش مستقیم: ww.livestream.com/spanishrevolutionsol

سارا نبوی

We will rise!!Solidarity With the protests of refugees here and everywhere!

Solidarity with the protests of refugees here and everywhere! Attack racist conditions! Day of action: Saturday, November 10 Demonstration 12.00 at Omofuma monument “We are fighting for the realization of a world based on justice and freedom.” (the protesting refugees in Berlin) The suicide of Mohammad Rahsepar in a German asylum camp at the beginning of the year was followed by street protests in several German cities, which lasted for months. Since then, refugees are protesting against inhuman treatment by the German authorities. In September, the protesters marched to Berlin in a 600 km-long demonstration, where they are calling attention to their circumstances through a vigil lasting several weeks and a hunger strike on the Pariser Platz. State and police reacted with massive repression. Now some first talks between the protesters and representatives of the government have taken place. (www.refugeetentaction.net) Protests for the rights of asylum seekers are currently also taking place in other countries, e.g. Finland and Poland. We declare our solidarity with these struggles! And what is happening in Austria? Aslylum seekers, refugees and illegal immigrants […] are living in precarious circumstances in Austria! For example, many wait for months for the results of their asylum proceedings. They are not allowed to work. Access to German courses is made difficult. Through the accommodation in asylum homes, they are denied freedom and access to certain resources. Furthermore, they are entirely at the mercy of the authorities. Austria deports people to regions where they face war and persecution. These are only some of the difficulties that asylum seekers, refugees and illegal immigrants in Austria have to struggle with. But things are happening! In October, Somalian refugees demonstrated in front of the parliament for three days. They are demanding: “Put an end to Dublin-II-deportations! For the Right to an asylum proceeding in Austria! Put an end to the agonizing waiting periods – for faster processing of requests for asylum! Approve refugee status, abolish uncertainty, disenfranchisement and fear Right to family reunion Unrestricted access to job market for refugees seeking asylum!” Let us support these protests in Austria and all over the world! Bring protest signs! Plan decentral actions! “Take to the street, because that is the place where oppressed bodies unite to acquire freedom and justice. Politics belongs to the people and not to politicians.” (The protesting refugees in Berlin) No humans are illegal! 

 در این روز در همه جای دنیا قرار است تظاهراتی برای همبستگی با اعتصاب پناهندگان انجام شود ولی من وقتی گزارش دوستان را میخوانم که چه نوع افرادی زیر پوشش چپ و مترقی در مراسم ها شرکت کرده و آن را بهم میزنند چرا که هنوز که هنوز همانجایی هستند که قبلا بودند. خانم ها و آقایان اگر هنوز با این و یا آن شخص بدلیل اینکه نیازهای دیگری از شما دارد، مشکل دارید، لطفا در خانه هایتان بمانید و جو دوستانه میان انسانها را با عقاید ارتجاعی تان خراب نکنید. در این روز قرار است برای یک زندگی با ارزش انسانی و بدور از استثمار و تبعیض تظاهرات شود و نه برای کسانی که خود با عقاید و رفتارشان میخواهند دست بر دهان دیگری بگذارندو حتی از خشونت فیزیکی استفاده میکنند تا به منظورشان برسند. برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

سارا نبوی

https://linksunten.indymedia.org/de/node/70696 

 

تعداد اعتصاب کنندگان در ترکیه به ۱۰۷۰۰ نفر رسید

۶۳ زندانی سیاسی از گروه های PKK (به حزب کارگران کردستان ) و PAJK (حزب آزادی زنان کردستان) در تاریخ ۱۲ سپتامبر در زندان های ترکیه دست به اعتصاب غذا زدند و تعدادشان در روزهای گذشته به ۷۰۰ نفر رسید. طبق گزارش خبرگزاری (Firat (ANFسخنگوی اعتصابیون آقای Deniz Kaya در یک بیانیه کتبی اعلام کرده که از تاریخ ۵ نوامبر ۱۰۰۰۰ زندانی سیاسی دیگر به آنها می پیوندن.

 در زیر گزیده ای از بیانیه اعتصاب کنندگان:

ما در اینجا به تمامی مردم، همه مدافعان حقوق بشر و محافل دمکراتیک اعلام میکنیم که ما با اعتصاب غذایمان نمیخواهیم کسی را به کاری مجبور کرده وباج خواهی کنیم اما همینطور نمیخواهیم که کسی در تلاش باج گیری از ما برآید. ما بعنوان زندانیانی که در راه آزادی مبارزه میکنند، میخواهیم صدایمان را برای ابتدایی تری حقوق انسانی و خواسته های مشروع مان برای دفاع از حقوق اجتماعی وسیاسی به گوش تمامی جهان برسانیم.

ما می گوییم هیچ کسی به ظلم و ستم نباید تن بدهد و خواستار پایان بخشیدن به آن برای مردممان هستیم.

کسانی که تن به این وضعیت میدهند، آینده ی خوبی در انتظارشان نیست و اما Erdogan و سرسپردگانش باید بدانند که حکومت و رژیم استبدادیشان را کسی نمی پذیرد و پایان بدی خواهند داشت. 

  

ما خواستار  پاسخ هستیم:

ما از تمامی جهانیان سوال میکنیم که چه کسی خواستار دفاع حقوقی به زبان مادری اش نیست؟ چه کسی میتواند، انزوا و شکنجه کسی را که از طرف مردمش بعنوان رهبر شناخته شده، بپذیرد؟

چه کسی میتواند با مذاکرات صلح از طرف رهبر مان که چهره ی مهمی مابین خلق هاست، مخالفت کند؟  

ما از همه انسانها میخواهیم که به این سوالها پاسخ دهند:

پاسخ ما قطعا روشن است: ما میگوییم سیستمی که ما را انکار میکندو آزادیهای ما را نمی پذیرد، نمی خواهیم.

ما بدنمان را برای یک راه حل مسالمت آمیز و دموکراتیک  به نام مسئله ی کردستان و یک زندگی شرافتمندانه در کنار هم  حتی تا حد مرگ میگذاریم.
اقدام ما در همین حال یک عمل وجدانی است.  این خواسته ی خلق ماست که در معرض ظلم و ستم قرار گرفته و رنج میکشد، برای پایان دادن به این رفتارهای غیر انسانی که به ما بعنوان نماینده کل بشریت اعمال شده است.
ما میخواهیم به  تمامی خلق ها و مردم  اعلام کنیم:

اعتصاب غذای ما  از تاریخ ۱۲ سپتامبر آغاز  شده و به ۵۴ امین روز خود رسیده است. از امروز هم به سطح بعدی افزایش و از تاریخ ۵ نوامبر با شرکت ۱۰۰۰۰ نفر ادامه پیدا خواهد کرد. در زندان های ترکیه و کردستان از این تاریخ همه ی رفقای زندانی به غیر  از زندانیان بیمار، سالمندان و کودکان  در این اعتصاب  نامحدود شرکت خواهند کرد.

ما به دولت  AKP و نخست وزیر Erdogan هشدار میدهیم:

ما به همه کسانی که اقدام مارا جدی نمیگیرند و سعی میکنند آن را با دروغ هایشان بدنام  و آن را تضعیف کنند، توصیه میکنیم که  جدیت نشان دهند چرا که اگر به خواسته های ما ترتیب اثر داده نشود، دولت AKP و نخست وزیرErdogan مسئول هرگونه عواقب منفی آن خواهند بود.

ترجمه از سارا نبوی

www.blogger.com/blogger.g?blogID=8886017565623827904#editor/target=post;postID=6691813680255400792