شب سال نو در مقابل زندان

زندان وسیله ای مهم برای تضمین قدرت است. حتی اگر ما به این فکر نکنیم که این وسیله در درجه اول اقدامی ویژه بر علیه ما به عنوان چپهای رادیکال بکار برده می شود. 

کارکرد اصلی زندان، تولید ترس است. زندانیان تنها قربانی زندان نیستند. ترس ما از زندان برای سیستم خیلی مهم است. ترس از زندان در زندگی ما بیشتر از آن است که ما به آن اعتراف می کنیم. بزرگترین هدف سیاستهای چپ این است که نگذارد رفقایش و یا دیگر انسانها به زندان بیافتند.

چپها شاید تبلیغ یک جامعه بدون زندان را می کنند ولی در بین آنها  شاید تعداد کمی به آن به طور جدی  معتقد است. یکی از دلایلش این است که بعضی از چپها باور ندارند که ما میتوانیم بر سیستم سرمایه داری غلبه کنیم و دلیل دیگرش این است که خود آنها تصور اینکه روزی تعدادی را در زندان بیاندازند در سر دارند. اینها برخی از دلایلی است که در بین چپها مانع می شود که زندان را بطور کلی رد کنند.

همچنین مشکلاتی در زمنیه های دیگر وجود دارد، بطور مثال میشود از جنبش بیکاران نام برد. در میان جنبش بیکاران تعداد کمی بعنوان چپ رادیکال فعال هستند. آنها به طور فردی برای حفظ بقای خود در بین  آشغال های بوروکراسی می لولند. استراتژی ما بعنوان دفاع مشترک میتواند فقط با برخی از آنان عملی شود. کارمندان متزلزل  کمتر در حرکتهای انقلابی شرکت می کنند و از طرفی متاسفانه معتادان و بی خانمان ها با ما کمتر سر و کار دارند. اما در واقع اینها همان هایی هستند که اغلب به "چنگال عدالت" می افتند. 

این منطقی است که زندانیان در زندان همانطور رفتار میکنند که  بعنوان بیکاران، بی خانمان ها و معتادان خارج از زندان رفتار کرده اند. علی رغم همه ی اینها یکی و یا دیگری در زیر فشار شدید در زندان کشف می کند که تمایلات شورشی دارد. این ها در واقع متحدین ما هستند و از طرفی ما بعنوان چپ رادیکال مخالف بعضی چیزها هستیم، بطور مثال ما با جنگ مخالفیم حالا فرق نمی کند که بر ضد چه کسی باشد. جنگ " درست " معنی ندارد. با اینکه بیکاری و گرسنگی را قابل تحمل نمی دانیم، مخالف دستمزدهای پایین هستیم. ما ضد سرمایه داری هستیم حتی اگر اکثریتی که استثمار میشوند، ما را دیوانه بپندارند.

رفتارهای جنایی اخیرا" از طرف مقامات حاکم کمتر با زندان مجازات می شود بلکه به شکل دیگری یعنی با " روانکاوی " میخواهند انسانها را سرکوب کنند.

تمام این چیزها عملی است، چرا که مقاومت در مقابل آنها روز به روز کمتر میشود. پس در روزهایی مثل روز سال نو با تظاهرات خود در مقابل زندان نشان دهیم که مقاومت بالقوه وجود دارد.

شب سال نو حالا فرق نمی کند از چه نوعش، در هر کجای دنیا در مقابل زندانها با زندانیان اعلام همبستگی کنیم و به آنها پیغام مهمی را برسانیم، " شما تنها نیستید"با آرزوی دنیایی عاری از زندان، برای همه چه زندانی سیاسی و چه غیر سیاسی.

در اینجا میخواهم شرحی کوتاه از شروع اردوگاه های کار اجباری تا زندان های فوق العاده مدرن و امنیتی آلمان برایتان  بنویسم.

۷۵ سال پیش یعنی در تاریخ ۱۴.۱۲.۱۹۳۷ توسط یکی از ژنرالها نازی  به نام Fricke حکمی علیه " عناصر ضد اجتماعی "صادر گشت. بعد از صدور این حکم هزاران نفر را به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شدند. 

امروزه ما دیگر زیر سلطه حکومت فاشیستی زندگی نمی کنیم اما به دنبال این حکم هر روز بیشتر و بیشتر زندان های آلمان از جنایتکارهای کوچک لبریز میشود.
 

فقط در ایالت هسن در عرض چند سال اخیر بدلیل احکام حضانت آمار بازداشت شدگان از ۸۰ هزار نفر به ۱۲۰ هزار نفر رسیده. در سرتاسر آلمان بیش از ۸۰ هزار نفر بدلیل پرداخت نکردن جرائم نقدی در زندان بسر می برند. نداشتن بلیط اتوبوس و یا قطار، دزدیهای کوچک در مغازه ها، با جرائم نقدی مجازات میشوند و اگر این جریمه ها پرداخت نشوند، می بایست در بخش خدمات اجتماعی کار اجباری کرد و اگر تن به کار اجباری داده نشود، می بایست به زندان رفت. 

اکثریت کسانی که مجرم شناخته میشوند، بی خانمان ها، بیماران و معتادان هستند. آیا کسی که قادر بکار نیست، میتواند در بخش خدمات اجتماعی کار کند؟ بنابراین آنها به زندانOssendorf فرستاده میشوند.

این زندان از یک طرف زندان موقت است و از طرفی دیگر زندانی برای تخم مرغ دزدها. این زندان بنایی غلط برای مبارزه با مواد مخدر و چیزی که خیلی ها فراموش میکنند، زندانی برای دیپورت پناهندگان است.

در زندان مردان به غیر از چندین موارد استثنایی، مجازات برای آلمانی ها تا یکسال و برای خارجی ها تا ۴ سال در نظر گرفته شده است. 

در زندان زنان برای آلمانی ها مجازات تا ۳ سال و برای خارجی ها محدودیتی قائل نشده اند. طبق آمار رسمی تعداد زن های خارجی در این زندان ۴۰ درصد رقم زده شده است.

علاوه براین در این زندان بندامنیتی وجود دارد که قبلا به زندانیانی از گروه های مختلف چپ اختصاص داشت. چه در گذشته و چه امروز زندانیان عادی که برضد زندان شورش میکنند، بطور مثال بر علیه سلول انفرادی، به این بند فرستاده میشوند.  مبارزه در زندان ادامه دارد حتی اگر رفقایمان در بند نباشند.

بخصوص این زندان نشان دهنده طیف وسیعی از سیستم زندان است. از حبس کردن جنایتکارهای کوچک تا حبس در بند امنیتی: میتواند در مورد همه ی ما صدق کند،  اگر ما یکروزی تصمیم بگیریم که دیگر جیب دولت و قوه ی قضائیه اش را با پولمان پر نکنیم، چرا که ما با مقاومتمان میتوانیم کاندیدات برای بند امنیتی شویم.

 

31. Dezember 2012, 18 Uhr
Treffpunkt: KVB-Linie U5, Haltestelle Rektor-Klein-Straße (JVA-Eingang)

سارا نبوی