تاریخچه
از شروع اعتراضات ناشهروندان(پناهجویان) در شهر ورتسبورگ بیش از سه ماه می گذشت که در اواخر ماه جون سال ۲۰۱۲، جلسه ای به دعوت چادر ورتسبورگ ترتیب داده شد. هدف
این جلسه بررسی بالقوگی های موجود در شهرهای و کمپ های مختلف استان بایرن و
ایجاد ساختاری برای گسترش اعتراضات در شهرهای مختلف بود. جلسه با مشارکت ناشهروندان(پناهجویان) چادر ورتسبورگ (که همچنان با لب های دوخته در اعتصاب غذای تر به سر می بردند) به همراه ناشهروندان(پناهجویان) منفرد از کمپ های مختلف بایرن آغاز شد. یکی از طرح های پشنهادی در جلسه، به منظور گسترش اعتراضات در شهر های مختلف، طرح اعتراض چادری بود. این
طرح پس از بررسی های بسیار، مورد توافق جمع حاضر در جلسه قرار گرفت و بنا
شد، ازدیاد چادرهای اعتراضی، قدم بعدی اعتراض مستقل ناشهروندان باشد. موضوع
دوم جلسه، ایجاد ساختار ارتباطی میان چادرهای اعتراضی بود تا چادر ها ضمن
حفظ استقلال در تصمیم گیری بتوانند حداقلی از هماهنگی و ارتباط را با دیگر
چادرهای اعتراضی داشته باشند. ایجاد «شورای هماهنگی اعتصابات پناهجویان در آلمان» بعنوان راهکاری برای ایجاد چنین پیوندی بود. شورا - متشکل از یک عضو از هر چادر- موظف بود که با تنظیم جلسات منظم (حضوری، تلفنی و یا اسکایپی) مسئولیت ایجاد این پیوند را بر عهده گیرد. همچنین شورا بستری برای ۱- بروز کردن چادرهای دیگر از امورات و مشکلات مختص هر چادر( به منظور رفع کلکتیو آن مسئله و پشتیبانی از یکدیگر) ۲- بحث بر سر مواضع جمعی چادرها ۳- تدقیق دورنمای سیاسی و ۴- بررسی گام ها آتی اعتراضات بعنوان یک واحد اعتصابی محسوب می شد. این
جلسه در حالی صورت می گرفت که چادر ورتسبورگ در خیابان بود، و بنا بود در
ده روز اول ماه جولای، چهار چادر اعتصابی رگنزبورگ، دوسلدورف، بامبرگ و آوب
به خیابان بیاید. بنابراین اولین جلسات شورا با ۵ عضو از ۵ چادر، در اواسط جولای برگزار شد. طی
این جلسات که به دلیل فواصل جغرفایایی عموما با تلفن کنفرانس و یا اسکایپی
تشکیل می شد، دو برنامه بعنوان قدمهای کوتاه مدت و بلند مدت برنامه ریزی
شد؛ ۱- اعتصاب غذای تر سه روزه چادر دوسلدورف و رگنزبورگ در همبستگی با اعتصاب غذای تر چادر آوب در تاریخ ۱۶ جولای و ۲- تظاهرات همزمان در پنج شهر در تاریخ ۲۸ جولای بعنوان برنامه های کوتاه مدت، و« پیاده روی به سمت برلین» بعنوان گام بلند مدت، با موافقت هر ۵ چادر اعتراضی در دستور کار قرار گرفت. گفتنی است که چادر ناشهروندان در نورنبرگ و پاسائو، و همچنین چادر حمایتی شهروندان در برلین، در حالی در ماه آگوست برپا شدند، که «پیاده روی به سمت برلین» در دو مسیر پیاده و سواره بعنوان گام بعدی به تصویب شورا رسیده بود. به هر ترتیب« پیاده روی به سمت برلین» طرح شورای هماهنگی بود که با مدیریت شورا و مشارکت افراد/گروه های مستقل و سازمان های غیر دولتی در ۸ سپتامبر ۲۰۱۲ عملیاتی شد (که مواضع، بیانیه ها و گفتمان سیاسی شورا در آن زمان را می توان در اینجا جستجو کرد). پیاده
روی به سمت برلین در دو مسیر، پس از ۲۸ روز وارد برلین شد و با حضور بیش
از ۸۶ پناهجو معترض در برلین، شورا برای ایجاد ساختاری جدید متشکل از
ناشهروندان، تصمیم به انحلال خود گرفت.اما
مناقشات سیاسی میان ناشهروندان و بخشی از شهروندان در برلین، که اسقلال
فکری و حق تصمیم گیری ناشهروندان را به مخاطره انداخته بود، مجال شکل گیری
ساختار جدید و انتقال تجربیات و اطلاعات توسط شورا را از جنبش ناشهروندان
دریغ کرد. نهایتا ۲۲ ناشهروند (که همه اعضای شورای هماهنگی هم در میان آنها بودند) برای حفظ استقلال خود، اعتصاب غذای براندربورگاتور-برلین
را سازماندهی کردند که در نهمین روز اعتصاب غذا، دولت با برپایی مذاکره ای
فرمایشی موفق شد اعتصاب غذا را با حداقلی از دستاورد به شکست بکشاند. پس
از شکست اعتصاب غذا بود که اعضای شورای منحل شده، بار دیگر گرد هم آمدند
تا با بررسی روند طی شده، برای گام ها بعدی اعتراض خود را سازمان دهند. در همین راستا به تحلیل مبارزات ناشهروندان در آلمان، و کشور های مختلف (با سفر به هلند، اتریش، فرانسه و بلژیک) و پشت سر گذاشتن یک پروسه مطالعاتی جمعی، به تحلیلی نوین درباره جایگاه «پناهجو» و مبارزات پناهجویی در جوامع مدرن (۱) رسیدند .تحلیلی که به نقد برداشت یکسویه فعالین حوزه ناشهروندان (پناهجویان) پرداخت
و سعی داشت مبارزه ناشهروندان را، از یک مبارزه صرف بر علیه تبعیض نژادی و
ملی فراتر ببرد و به سهم خود، به ریشه های چنین تبعیضاتی بپردازد. در همین راستا دایره پیشبرد مبارزات مستقل ناشهروندان شکل گرفت و در اولین گام، کنگره ناشهروندان (پناهجویان) را در تاریخ ۱ تا۳ مارس ۲۰۱۳ در شهر مونیخ، با پشتیبانی فعالین و گروه های مستقل سازماندهی کرد. در این کنگره، تاریخ شفاهی مبارزات آغاز شده از ۱۹ مارس ۲۰۱۲ ارائه گشت، تحلیل دایره پیشبرد حول موضوع مبارزات پناهجویان (ترم ناشهروندی) به مخاطبان معرفی شد، به منظورایجاد پیوند میان مبارزات ناشهروندان در جغرافیاهای مختلف پلنی با نام «مبارزه مشترک» برگزار شد و در آخرین قسمت، نشست ناشهروندان برای ایجاد ساختار و برنامه ریزی مستقل به منظور پیشبرد مبارزه برنامه آخر کنگره بود. پس
از کنگره، دایره در یک تور دو ماه، با احداث چادر در ۹ شهر بایرن، به
منظور ایجاد شبکه مستقل ناشهروندان، به سهم خود در سازماندهی اعتصاب غذای
ناشهروندان در ریندرمارکت مونیخ، نقش ایفا کرد.
انحلال دایره پیشبرد مبارزات مستقل ناشهروندان
بی شک مرور تیتر وار پانزده ماه فعالیت در حوزه مبارزات ناشهروندان (که جزئیات آن را می توان در این سایت ورق زد)، نمی تواند فراز و فرودهای این پانزده ماه را بازگو کند. تاریخچه فعالیت دایره پیشبرد (که شورای هماهنگی سابق را در دل خود می گنجاند) هرچه
هست، با تمام دستاوردها و کاستی هایش، با همه همراهی ها و تنهایی هایش، با
همه فشارهای بیرونی و درونی اش، حاصل کار گروهی انسان هایی است که همه
تلاش شان معطوف به بازگرداندن «امکان» به فضای رخوت زده سیاسی آلمان، در حوزه پناهجویی بود. کسانی
که باور داشتند کتاب ها به خودی خود معجزه نمی کنند و باید آنچه آموخته
اند را در عمل بیازمایند تا بل دانش را به آگاهی تبدیل کرده و از پی آن،
تغییری ملموس درشرایط زندگی ناشهروندان به سهم خود پدید آورند.
اما
امروز، پس از ۱۵ ماه مبارزه، اعضای دایره پیشبرد – به استثنا یک عضو- جایگاه اجتماعی شان در ساختار عمودی جامعه سرمایه داری، از جایگاه ناشهروندی (پناهجویی) به جایگاهی -هر چند متزلزل اما- امن تر مرتفع شده است. این تغییر در جایگاه اجتماعی اکثریت دایره از طرفی، و از طرفی دیگر نگاه ما به مبارزه مستقل ناشهروندان، منجر به انحلال «دایره پیشبرد مبارزات مستقل ناشهروندان» شد. چرا
که باور داریم سوژه ی تحت ستم با بازپسگیری صدای سرکوب شده اش ، با
برخورداری از استقلال کامل در پروسه تصمیم گیری، و با دریدن انزوا و حاشیه
نشینی به واسطه حضورش در عرصه عمومی، همان توانبخشی که تا کنون در انحصار
صدها فرد، گروه و سازمان دولتی و غیر دولتی شده است را از آن خود می کند،
تا نظم مرگ بار این« وضعیت موجود» را برهم زند .
بی شک نه مبارزات ناشهروندان به نقطه پایانی خود رسیده است و نه فعالیت اعضای دایره پیشبرد. باور داریم که مبارزه مستقل
ناشهروندان ادامه پیدا خواهد کرد و ما نیز در همبستگی با آن، با تغییر
جایگاه اجتماعی مان، می بایست که بتوانیم سوژگی مان را در مقاطع هم پیوند
با جایگاه اجتماعی مان جستجو کنیم.
دایره پیشبرد مرد! زنده باد دایره پیشبرد
دایره پیشبرد مبارزات مستقل ناشهروندان
امید مرادیان
محمد کلالی
اشکان خراسانی
آرش دوست حسین
هومر هدایت زاده
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen