اخبار آنارشیستی: تاریخچه اول ماه مه

آزادی فقط یک اسم دارد:آنارشی!

پروسه ی بوجود آمدن روز اول ماه مه بازتابی ازتکامل جنبش کارگری است. بحث وگفتگو درمورد اینکه یک روز را کارگران دست ازکاربکشند به سال 1884 برمی گردد که اولین قدم آن ازطرف اتحادیه های فدرال درآمریکا و کانادا برداشته شد. اصلی ترین مطالبات کارگران کم کردن ساعت کاربود، این بود که دراول ماه مه 1886 مبارزات خود را براین تقلیل ساعت کار تشدید کردند.

دراول ماه مه 1886، بیش از 340.000 کارگر آمریکایی دست ازکارکشیدند فقط در Chicago تعداد اعتصاب کنندگان 40.000 نفربود. چند روز بعد پلیس درمیدان Haymarket دست به قتل عام زد. نتیجه این بود که دراین درگیریها بیش از 7 نفر کشته شدند، ازطرف دیگر دررسانه های دولتی اعلام شد که یک افسرپلیس بوسیله بمب دستی یک آنارشیست کشته شد و همچنین 6 پلیس دیگر دردرگیریها کشته شده اند، تعداد مجروحین از هردو طرف بین 30 تا 40 نفر اعلام شد.

بعد از آن دادگاهی نمایشی تشکیل شد که درآن 8 نفر از آنارشیستها را محاکمه و به اعدام محکوم کردند. آنها دررابطه با آنارشیستی که طبق گزارش رسانه های دولتی با بمبش یک پلیس را کشته بود این 8 نفر را محاکمه می کردند از آنجایی که هیچ مدرکی دال بر محکومیت این 8 نفربه دادگاه ارائه نشد عاقبت قاضی Joseph Gary اعلام حکم این 8 نفر را اینجور توجیه کرد: مردی که بمب را انداخته به رهنمود دستگیرشدگان عمل کرده اگر چه مدرکی دال بر همدستی مستقیم محکومین وجود ندارد.

از نظر قاضی دادن این رهنمود مثل این می ماند که محکومین خودشان این بمب را انداخته اند. نهایتا" August Spiest، Albert Parsons
Georg Engel و Adolph Fischer (دو نفر آخری از سردبیران روزنامه کارگران سوسیالیست بودند) به چوبه دار آویخته شدند، Louis Lingg Beging در سلولش خودکشی کرد. Oscar Neebe پانزده سال حبس کشید. Michael Schwab و Samuel Fielden اول به حکم اعدام وبعدا" حکم اعدام آنها به حبس ابد تبدیل شد. تجربه این دادگاه های نمایشی همیشه وجود داشته که دراین رابطه می توانیم باز از اشخاصی مثل

Fedinando Sacco،Bartolomeo Vanzetti
Leonard Peltier
Mumia Abu-Jamal

نام ببریم. یک هئیت آمریکایی به مناسبت گرامیداشت جانباختگان Chicago در کنگره بین المللی کارگران در Paris در تاریخ 14 ژوئیه 1889 اول ماه مه را روز کارگر اعلام کردند.

ایده سوسیال دمکراتها برای قانونی کردن 8 ساعت کاردرروزمذاکره با کارفرمایان ونه خواست کارگران یعنی اعتصاب عمومی و(مبارزه بود). اگرچه در اعلامیه سوسیال دمکراتها نهایتا" از یک اعتصاب عمومی نیزصحبت شده بود.

اعضاء اتحادیه ها به طور سراسری از رهبران سوسیال دمکرات که علیه اعتصاب عمومی کارگران بودند انتقاد می کردند. سازمان جوانان حزب سوسیال دمکرات(تحت نام FVDG) که خواهان برگزاری اول ماه مه بود اقدام به جمع آوری امضاء از اعضاء اتحادیه ها کرد. آنهانتوانستند برای برگزاری اول ماه مه به اندازه کافی امضاء جمع کنند.

بین الملل دوم روز اول ماه مه 1891 را اعتصاب عمومی وسراسری اعلام کرد. اما حزب سوسیال دمکراسی آلمان به جای اول ماه مه اولین یکشنبه هرماه را برای اعتصاب پیشنهاد داد. آنها به هرطریقی که می توانستند سعی کردند مانع اجرای برگزاری اول ماه مه شوند از توجیحاتی که ارائه دادند یکی آماده نبودن شرایط اقتصادی دیگری شرایط کاری بود.

ازآنجایی که اعتصاب کنندگان درمدت زمان اعتصاب می بایست ازحمایت مالی اتحادیه ها برخودارمی شدند و ازصندوق مالی اعتصابات برداشت می کردند واین خاری بود درچشم حزب سوسیال دمکرات، آنها باردیگردرسال 1914 به طوررسمی مخافتشان را برای اعتصاب عمومی درروز اول ماه مه اعلام کردند. تنها موافقان برگزاری اول ماه مه فعالین سندیکایی و منطقه ای. پس از سرکوب جنبش کارگری توسط حزب ناسیونال سوسیالیست (فاشیست هیتلر) آنها درسال 1933 روزجهانی کارگران اول ماه مه را به روز ملی کاردرآلمان تبدیل کردند. این روز ملی کار درتقویم آلمان کماکان رسمیت دارد ویک روز تعطیل است.

حزب سوسیال دمکراسی آلمان واتحادیه های کارگری آن هیچگاه نخواستند روز اول ماه مه روز مبارزاتی جهانی کارگران باشد.بنابراین این که روز جهانی کارگر ساخته و پرداخته اتحادیه های آلمان (DGB) است یک تمسخر عریان می باشد.

اکنون اهمیت دارد که ما ضعفهای اول ماه مه را بررسی کنیم، روزی که تعطیل رسمی است وDGB ازآن برای گردشهای خانوادگی ومصرف الکل درمیان جوانان استفاده می کند.

درواقع ازنظر تاریخی خواست اولیه جنبش جهانی کارگران یک روزی که بدون تعطیل رسمی یا درطول دوره ای با مرخصی کم یک هفته ای بدون کاریا اصلا" یک ماه مرخصی سالیانه و درجهت سازماندهی خود بوده است وهمین خواسته درواقع نکته ای است که ما باید برروی آن درمبارزات جاری کارگران تاکید کنیم. ماباید به عنوان آنارشیستهایی که به اتحادیه های مستقل گرایش دارد روز اول ماه مه را آنچنان که قبلا" بود به یک روز مبارزات جنبشهای کارگری جهانی تبدیل کنیم.

برای اینکه نشان بدهیم که اول ماه مه چقدرمهم است، نباید مبارزات خود رابه مبارزات کارگران و مبارزات اقتصادی محدود کنیم. همانطورکه درMünster(شهری درآلمان) روز اول ماه مه روز جهانی مبارزه علیه سرمایه داری، علیه نژادپرستی، ضد نظامی گری، علیه مردسالاری ودرجهت همبستگی جهانی بود.

-----------------------------------------------

دونفرازکارگران آنارشیست ایتالیایی که به آمریکا مهاجرت کرده بودند. آنها به اتهام قتل وسرقت محاکمه ودرسال 1927 درزندان شهرMassachusetts بوسیله صندلی برقی اعدام گشتند.
یک سرخپوست فعال سیاسی که به دلیل کمک وهمدستی دردوقتل به حبس ابد محکوم گشته وتا سال 2040 باید درحبس به سرببرد.
اوبدلیل قتل یک پلیس درشهرPhiladelphia وبه جرم داشتن اسلحه محاکمه ودرسال 1982 به اعدام محکوم گشت. او خبرنگار، فعال سیاسی وآخرین شغلش راننده تاکسی بوده است. تابه امروز وکیلش توانسته حکم اعدام اورا عقب بیاندازد. کسی که 28 سال درسلول مرگ به سرمی برد،یکی ازقربانیان نژاد پرستی برای اینکه او یک سیاه پوست است .