در حالی که ظرف هفتهها درتونس مردم به خیابانها رفته، جان خود را به خطر می اندازند و خواهان براندازی رژیم خونخوار بن علی هستند، در گوتینگن یکی از شهرهای آلمان هم در تاریخ 22.01.2011 تظاهراتی برضد عملکردهای راسیستی پلیس انجام گرفت که با سرکوب دوباره تظاهرکنندگان به پایان رسید.
نتیجه مبارزات مردم تونس و مصربرضد دیکتاتوریهایشان بدان آنجا ختم شد که بن علی ومبارک پابه فرار گذاشتند. تونس و مصر تنها کشورهایی نیستند که قیام کرده اند، بلکه آتش نفرت مردم و در نتیجه قیام آنها به الجزیره، یمن، لیبی، سوریه، غزه و ایران هم رسید.
حالا نگاهی دوباره به گوتینگن در تاریخ 22.01.2011 بیاندازیم. چپهای آلمان به کجا میروند ؟
در روز شنبه حدود 700 نفر به خیابانها ی گوتینگن رفته و فریاد میزنند “ بیدار باش، بیدارباش در مقابل فاشیست “. شعار بعدی، شعار“ انقلاب “ بود. تعجبآور است که نه دراین روز ونه روز بعد، یک کلمه در مورد همبستگی با تونس، مصر و مبارزات مردمشان گفته نشد. در این روز مابین تظاهرکنندگان و پلیس درگیری شد، نتیجه سرکوب شدید تظاهرکنندگان و دستگیریها بود.
سئوالی که مطرح میشود این است، تا چه حد رژیمها با عملکردشان چه از نظر سیاسی و چه از نظر اجتماعی موفق میشوند زندگی را به ما تا این حد سخت کرده که حتی چپهای رادیکال فقط علاقه به مشکلات محلی خود نشان داده و همبستگی جهانی را به باد فراموشی سپرده اند.
دیگرحاضر نیستند ازانزوای خود بیرون آمده، نگاهی به دنیای اطراف خود بیاندازند و ببینند چه تکاملی در مبارزات مردم کشورهای دیگرصورت می گیرد.
تجربهای که ما در اینجا میکنیم، مبارزات به شکلهای گوناگون وبه موازات یکدیگر پیش میرود ولی هیچ گونه ربطی به همبستگی با مبارزات جهانی ندارد. مبارزات شکل منحصربه فردخودرامیگیرد ویک مبارزه اجتماعی درحول وحوش اینجاست ونه آزادی تمامی جهان.
این تصویری نوازچپ های اینجاست، آنتی فاشیستها فقط برضد فاشیستهاوقانونهای راسیستی، صلح طلبان مبارزه برضدجنگ وارتش، تشکلهای بیکارها برضد بیکاری و قوانین کاهش رفاه، مبارزات خودراشکل می دهند. به معنی دیگرمبارزه شکل منحصر به فرد خود را برای همه این تشکلات دربرمی گیرد.
اشتباه متوجه نشوید، هیچکس خواهان این نیست که چپها مبارزات محلی خود راکنار بگذارند، بلکه ماباید برضدفاشیستهای محلی، جهانی وهرکسی که زندگی رابرای ما دشوار میکند مبارزه کنیم، مادرمقابل همه نیروها ی سرکوب گرازخود دفاع می کنیم.
سارا نبوی
سارا نبوی
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen